دوباره باید سعی کنم

باورم به خوب بودن دیگران تا آنجا بود که می دیدم

می شنیدم

ولی در دل می گفتم روح پاک انسانیت آن نیست

و من باور به خوبی انسان ها داشتم

ولی

ندیدند،نشنیدند ولی گفتند و بازخواست کردند

واقعه را دگرگون نمودند تا درد و عقده دل خود باز کنند

و من چه ساده بودم، چه کودکانه می اندیشیدم به خوبی انسان ها

که حتی در بدی هایشان حدی دارند

انسان ها نامحدودند، حد ندارند

در بی کران بدی ها می روند 

ومن بیهوده دل اندوهگین دارم از آنها 

نه باید دل از آن اندوهگین کنم که چرا خود از آنها نیستم!