دل مرده و پژمرده است

 

جانم گواهی می دهد دل مرده است

برخیز ای جانم که این دل مرده و پژمرده است

یاد معبودش نکردست چند وقتی است

یاد جانان اش به یغما  رفته است

دل غریب است و زغربت آسی است

زین به هر شاخه و بت آویخته است

پی ریسمان می دود و نمی داند که

خدایش از ریسمان محکم او را رها نکرده است

از برای مردمان می دود می خواند می گذراند وقت

اما در پریشانی به یاد خدا افتاده است

ای دریغا ...ای دریغا

روز تولدم که دلم گرفته بود اینو نوشتم